Печенезите биле собрани во13 племиња на чие чело од секое стоел кнез а над сите заедно, главен кнез. Печенезите ги контролирале трговските патишта од Русија кон Крим и Византија. Прв пат ги напаѓаат Русите во 915 год., а Киев ги одбива нивните наезди од 968 год. и 1036 год. но подоцна стапуваат во руската коњица како наемници. Потиснувани од Русите, Куманите и Узите, Печенезите во 1048 год. го преоѓаат Дунав и во битката кај Доростол (Silistra) во 1088 год., му нанесуваат тежок пораз на византискиот цар Алексеј Комнен (Alexios Komnios), а потоа тргаат кон Македонија.
Територијата на Печенезите (Pecheneg khanates) 1015 година
Продорот низ Македонија е брз, пљачкосуваат се до Филипол кого го завземаат. Не само тоа но Печенезите и две години подоцна уште пљачкосуваат низ Македонија, а оттука и низ Бугарија и Тракија. Стационирани на овој простор од Македонија и Одринско продираат и до самите ѕидини на Цариград кого го опсадуваат. Шансата ја здогледува и селџучкиот емир Чаха (Tzachas), па во сојуз со Печенезите го напаѓа уште помасовно Цариград кој само чудо уште го оддржува неосвоен.
Во опсадата на Цариград, Печенезите ги помага и селџучкиот емир Чаха
Јован II Комнен Палеолог, конечно ги поразува Печенезите
|
Византија приморана со големи поткупи и ветувања за нови, ги ангажира Куманите кои и претекнуваат на помош и во последен час го спасуваат Цариград. Но борбите со Печенезите продолжуваат па се поразени дури во 1091 год., но се разбира нивната омраза кон Византија не стивнува. Печенезите водат нови и нови војни повеќе или помалку успешни но при нивниот последен упад од 1122 год. царот Јован II Комнен дефинитивно ги поразува на бојното поле во Тракија. Свесен дека ќе има повторни неприлики со борбените Печенези, царот Јован II Палеолог трга со стратегиско конечно нивно отстранување од историската сцена. Така најпрвин заробените Печенези ги раселува на најразлични краишта од царството каде ги меша со тамошни жители, друг дел од нив како воен контигент го расцепкува во византиската војска низ најразлични родови и единици а остатокот се меша понатаму главно со азијатски народи (монголо-тарски племиња како Кумани, Бугари и др.).
Царот Манојло Комнен пак се судира со Печенези есента 1150 год. при походот на Србите на кои унгарскиот крал им праќа помош во војска составена од Печенези (во Унгарија наречени “Bisseni”). Како и да е во XII и XIII век Печенезите веќе се целосно стопуваат во сродните Кумани и другите монголо-татaрски племиња, со што и конечно ги снемува од картата на самосталните етнички групи.
На Печенезите и нивните особини посебно внимание во пишувањето им посветува царот Константин VII Порфирогенит (913-959) и тоа цела 37 глава во Списот за народите (“De administrando imperio”), издадена од Bonner 1840.
|