Кон македонскиот народ политиката на цепкање од националното ткиво е постојана, Османлиите со исламизацијата, западните сили со католицизмот и протестантизмот, а сосетките со црковно училишни и воени интервенции.

За да се види особено бугарската “фактичност” интересна ќе е компарацијата со злоупотребата на црквата и надлежноста на свештенствата од една нација над друга и кај други народи, па да се спореди со македонско-бугарскиот спор.

Етимологијата на презимињата од Македонци дејци и револуционери според Бугарите и нивната пропаганда се “бугарски“ (завршувале во презимето на “ОВ”-?!), па сходно оваа логика Македонците биле – “Бугари”!

Кога од бугарските пропагандисти ќе побарате по првичната нивна логика и албанските дејци во Софија, да ги прогласат за “Б`лгари” тие ја напуштаат “собирната” логика и одат на нова – “етимолошка”.

Бугарската пропаганда во напрегањето да наоѓа “факти за бугарскиот карактер” на македонскиот народ ги употребува и собирните револуционерни центри во Бугарија.

Во документот од 20 јануари 1944 год. од Политичко известителниот центар за Средниот исток, има многу интересни факти.

По заседанието на АВНОЈ од 29-30 ноември 1943 г и одлуките произлезени од таму, за нив особена загриженост предизвикува одлуката за создавање на Титова Југославија, во која се предвидувале шест републики од автохтоните народи кои во нив живеат.

1. Во почетокот, секој свој противник го сметаат за - глупав.