Што велат античките “грчки“ автори

Но да видиме што велат споменатите антички автори, во Меморандумот за античките граници на Грција од 24 февруари 1881 год. доставен до Форин Офисот (Страбон, Сцилакс, Дикјаркус, Сцимнус и Дионисус).


Записи од авторитети за античките граници на Грција:
(Notes from Authorities upon the Ancient Frontier of Greece):

(translation – превод)

1. Strabo ( Страбон):

- “The tribes extending beyond the Ambracian Gulf to the eastward, and contiguous with the Peloponnesus, are Greek “ (“Племињата кои продолжуваа понатаму од Амбразискиот Залив кон исток, и продолжува со Пелопонез, се Грци“).

- “The tribes from the Strymon to the Pontic passes and the Haemus are all Tracian, exept on the coast which is inhabited by Greeks” (“Племињата од Струма до Понтските премини и Балкан, сите се Тракијци, со исклучок на крајбрежјето населено со Грци“).

- “On the right of the entrance (of the Amracian Gulf) dwell The Acarnanians, a Greek tribe. On The left is Nicopolis and the Kassopaeans, an Epirote tribe” (“Десно од влезот на Амбразискиот Залив живеат Акарнанијците, грчки племиња“.

- “The Peneus divides Lower and Martime Macedonia from Thessaly and Magnesia, and the Haliacmon Upper Macedonia”. (“Пенеј ги дели Долна и Приморска Македонија од Тесалија и Магнесија и Бистрица од Горна Македонија.“)

- “But the Peneus bounds Macedonia towards the north, and Thessaly towards the south”. (“Но Пенеј граничи со Македонија кон север, и Тесалија кон југ“)

2. Scylax Periplus (Сцилакс):

- “From Ambracia Greece is continuous (along the coast) as far as the River Peneus”. (“Од Амбрација Грција продолжува ( по крајбрежјето) дури до реката Пенеј”).

- “Up to this point (the country of the Magnesians) Greece is continuous from Ambracia” (“До оваа точка (земјата на Магнезијанците) Грција е продолжение од Амброзија “)

3. Dicaearchus (Дикјаркус) :

- “I therefore draw the limits of Hellas at the country of the Magnesians, i.e., to the Vale of Tempe” (“Тогаш јас го исцртувам ограничувањето на Елас кај земјата на Магнезијците, т.е, до долината на Темпе “ – з.н, Елас според Дикаеркус е град во Тесалија меѓу Фарсала и Мелитианците што ја подигнале Елас синот на Ојолус).

4. Scymnus (Сцимнус):

- “Above Tempe towards Olympus is the region of the Macedonians. (This writer describes the Thesprotians, Chaonians, Molossians, and the inhabitants of the interior of Epirus, as barbarians : - 430–460.) “  (“Над Темпе кон Олимп е регион на Македонците. (Овој писател ги опишува Тесиротијаните, Каонијаните, Молозијците, и жителите во внатрешноста на Епир, како варвари : - 430-460.)“)

5. Dionysius Calliphontis (Дионисус):

- “Ambracia is the first city in Greece.” (“Амброзија е првиот град во Грција“)

- “Greece is continuous from Ambracia to the Peneus”. (“Грција е продолжение од Амбразија до Пенеј.“)

6. Homer (Хомер):


“In the catalogue of the ships in the Second Book of the Iliad, Acarnania, Aetolia, and Thessaly are the most northern districts mentioned. The others are Boetia, Phocis, Locris, Euboea, Athens, Salamis, Argos, Mycenae, Laconia, Messenia, arcadia, Crete, rhodes, and the Isles.
Dodona is included in Thessaly, and from the expression, “those who freeze in cold Dodona”, would appear to be situated in the mountains, near the sources of the Peneus, not as is held by others, in Epirus.”

(превод)

“Во каталогот на бродовите во Втората Книга на “Илијада“, Акарнанија, Аетолија, и Тесалија се најсеверните предели споменати. Другите се : Беотија, Фоцис, Локрис, Евбеја, Атина, Саламис, Аргос, Микена, Лацонија, Месенија, Аркадија, Крит, Род, и островите.
Додона е вклучена во Тесалија, и од искажувањето, “оние што смрзнуваат во студената Додонија “, изгледа дека се населени во планините, близу до изворите на Пенеј, не како што е задржана од други, во Епир.“


“The Council of Amphictyons was first small, being composed only of the peoples commanded by Deucalion, and called “Elines” after his son; but subsequently extended to twelve.
The names age given by Aeschines, Theopompus, and Pausanians as follow :

(превод)

“Советот на Амфиоктинијците отпрвин бил мал, составен од само луѓето што биле раководени од Деукалион, и се викале “Елини “ по името на неговиот син; но следствено се проширил на дванаесет “.
Имињата се дадени од Ајканес, Теопомпус и Паусаниас како :


The Amphictyonic People. – (Амфикитинскиот Народ)
AESCHINES                THEOPOMPUS                        PAUSANIAS

Thessalians                    Ionians                                     Ionians
Beotians                         Dorians                          Dolopes Thessalians
Dorians                       Perrhawbeans                           Aenians
Ionians                           Beotians                                  Magnetes
Perrhaebeans              Magnetes                                  Maleans
Magnetes                      Achaeans                                Phthiotes
Locrians                        Maleans                                   Dorians
Aeteans                         Dolopes                                 Phocians
Phthiotes                      Aeneans                          Locri (Epiknemides)
Maleans                       Delphians
Phocians                      Phocians
(1 Wantig)                     Phthiotes

Of these, none belong to Epirus; indeed there are neither Aetolians nor Acarnanians.

(превод)

Од овие, ниеден не припаѓа на Епир, навистина таму ниту имало Аетолци, ниту пак Акарнанијци.)

Thermopylae

The next catalogue which throws light on the subject is that of forces under the command of Leonidas at Thermopylae.
They are enumerated by Herodotus, Pausanians, and Deodorus as fallow : Pelopnnesians, Thespians, Thebans, Phocians, and Locrians (or Milesians). Forming, in fact, something less than the present limits of Greece.

(превод)

Следниот каталог кој фрла светлина на предметов е оној на силите под команда на Леонида кај Термопилите.
Тие се набројани од Херодот, паусанија и Деодор како: Пелопонезијанци, Теспијанци, Тебанци, Фокијци, и Локријци (или Милезијци). Формирањето, всушност, нешто помалку од сегашните ограничувања на Грција.



7. Thucydides:

In Book II of the Peloponnesian War, Thucydides gives a catalogue of the States ranged on either side as follow:
With the Lacedaemonians – All the Peloponnesians exept the Argives and Ashaeans, the Megareans, Locrians, Beotians, Phocians, Ambraciots, Leucadians, and Anactorians;
With the Athenians – Chians, Lesbians, Plataens, Messenians of Naupactus, most of the Acarnanians, the Corcyraeans, Zacynthians, with certain islands and colonies.

(превод)

Во книгата бр. 2 од Пелопонеската војна, Тукидид дава каталог на земјите од двете страни како:
Со Лакедемонците – Сите Пелопонезијанци со исклучок на Агривјаните и Ахејците, Мегарејците, Локријците, Беотијците, Фокијците, Амбракијците, Лаукадијците и Анакторијците;
Со Атињаните – Кијанците, Лезбијанците, Платејанците, Месенијанците од Наупакт, повеќето од Акарнанците, Корциреанците, Зацинтијците, со некои острови и колонии.


Thucydides further says:

“Amphilochus, the son of Amphiaraus, fonded Argos of Amphilochia, on the Gulf of Ambracia, immediately after the Trojan war. Many generations after, the inhabitants of the city prevailed upon the Ambraciots bordering upon Amphilochia to unite with them. This community of residence brought them to their present use of one common language, viz. The Greek, but the of Amphilochians are still barbarians. (This was written about 420 b.c)
Frther on, in describing the forces under Cnemus, the Lacedaemonian, he mentions as barbarian allies the following:
Chaonians, Thesprotians, Molossians, Antitaenians, Paravaens, Orestians (all peoples of Epirus). These were defeated at Stratos in Acarnania in 429 b.c.

(превод)

Понатаму Тукидид вели:
“ Амфикус, синот на Амфиарус, го основал Аргос од Амфилокиа, во Заливот на Амбракија, веднаш по Тројанската војна. Многу генерации потоа, жителите на градот ги преовладале Амбракијците што граничеле со Амфилокија и се обединиле со нив. Оваа населена комуна придонесла за сегашната употреба на заедничкиот јазик, божем, грчки, но останатите Амфилокијци се сеуште варвари. (Оваа било напишано околу 420 год. п.н.е)“


8. Anacharsis (Анакарсис):

“Travels in Greece, 357 b.c.
Cap. 36. “Besides Greek Colonies settled in different discricts of Epirus, there are in this country fourteen ancient nations“.

(превод)

“Патувањето во грција, 357 год. п.н.е.

Кап. 36. “Покрај грчки колонии населени во различни дистркти од Епир, во оваа земја има други четеринаесет нации“.

9. Pausanias (Паусаниј):

Description pf Greece
Pausanias does not even mention Epirus, and only alludes to stories relative Dodona, the Molossi, &c

(превод)

Паусани :
Опис на Грција
Паусаниј не го споменува Епир, и само покривајќи се со релативни приказни за Додона, Молозијска, и.т.н

10. Pliny (Плини) :


“Natural History, Book IV
Pliny only records the names of the peoples of Epirus, but makes no remark as to their origin. His Epirus extends from Acroceraunus to the Ambacian Gulf. He places Mount Olympus in Thessaly, but does not precisely define the boundary with Macedonia, which he describes as extending to the Adriatic.”

(превод)

Плини:

“Природна Историја, книга 4
Плини само ги запишал имињата на народите во Епир, но не се осврнува на нивното потекло. Неговиот Епир се протега од Акрокеранус до Амбракискиот Залив. Тој го сместува Олимп во Тесалија, но непрецизно ги дефинира границите на Македонија, кои ги објаснува дека се протегале до Јадранот “


Adair House, Signed) J.C.ARDAGH
February 18, 1880. (Потпишан) Ј.С. АРДАФ