Античките граници на Грција:
“На барање на Грција за експанзија на нејзината територија која е засновано според дострелите на античка Грција, како што јас сватив од проверките на грчките географичари ќе се осврнам на нив и секако после проверувањата кај сите одговорни до каде што можев да стигнам, од кои добив извадоци на грчки, со превод.
Страбон, Сцилакс, Дикарчус, Симнус и Дионисус сите се поклопуваат во нивните изјави дека Грција почнува кај Амброзискиот Залив, и завршува кај реката Пенеј. Каталог од бродовите во Илијада, разни списоци од Амфички племиња, државите учеснички во Пелопонеската војна, патувањата на Аначирис, описот на Грција од Паусаниас, и природната историја на Плинисите го потврдуваат истиот факт, во позитивната или негативната конотација ; ниту пак некаде сретнав сугестија среде Варварите, била грчка институција и дека легендата на Молозиските кралеви кои биле од дворот на Исад. Кога Епир за првпат ојакнал, 280 год. п.н.е, Грција веќе долго време била под владеење на МАКЕДОНЦИТЕ, и кога Империјата падна по битката кај Пидна, 168 год. п.н.е, стана Римска провинција.
Преродбата на грчката независност 1832 год. беше точно 2 000 години по битката на Пидна “
(Извор – “The ancient boundaries of Greece”, by Major J.C.Ardagh, C,B., R.E., Foreign Ofice, 1881.)
Оригинална верзија:
MEMORANDUM on the ancient boundaries of Greece
By Major J.C. Ardagh, C.B., R.E
(Received at the Foreign Office, February 24, 1881)
As the claims of the Greeks to an extension of territory are in some degree based upon the limits of ancient Greece, I conceived that an examination of the early Greek geographers would throw some light upon them, and I have therefore looked over all the authorities which I have been able to procure, and annex extracts from them in Greek, with translations.
Strabo, Scylax, Dicaearchus, Scymnus, and Dionysius all concur in making Greece commence at the Ambracian Gulf, and terminate at the River Peneus. The catalogue of the ships in the Iliad, the various lists of the Amphictyonic tribes, the States engaged in the Peloponnesian war, the travels of Anacharsis, the description of Greece by Pausanias, and the natural history of Plinyall give proof of the same fact, by positive or negative evidence; nor have I found anywhere a suggestion that Epirus was Greek, exept that Dodona, the great oracle, though situated amid barbarians, was a Greek institution, and the legend that the Molossian Kings were of the house of the Aeacidae. When Epirus first became powerful, 280 b.c., Greece had long been under the complete ascendency of the Macedonians, and after the fall f that Empire at the battle of Pidna, 168 b.c., it became a Roman provence in 148 b.c.
The re-establishment of Greek independence in 1832 was exactly 2 000 yers after the battle of Pidna”
(“The ancient boundaries of Greece”, by Major J.C.Ardagh, C.B., R.E., Foreign Ofice, 1881)